Lieve mama,
Samen genietend van Toon Tellegen verhaaltjes, die ik je voor las ‘met hart en ziel’, heb ik geprobeerd er één voor jou te schrijven als afscheid. Mijn moeder overleed in mijn armen op 7 oktober 2019.
Op een miezerige dag, waar de zon zich af en toe liet zien, zat Moeske te staren in het niets. Wat moest er van deze dag komen? Er waren jaren van moeilijke momenten, waarin er niemand was. Eenzaamheid kwam voorbij en zwaaide. Moeske zwaaide bedachtzaam terug. Ze dagdroomde van lang vervlogen tijden van, gelukkige en ongelukkige momenten en zuchtte diep. Luisterend naar de zee, veilig en vertrouwd onder haar Wilgenboom. Toch knaagde er iets… als je goed luistert kun je het horen. Ssssst, moe moe moe, ssssssss. De wind stak op. Daar kwam Uil aangevlogen en lande op haar handen. Dag mien laive Moeske. Haar zakdoek wapperde even op, gevolgd door een piepstem die zei, “zullen we ruilen of allebei Moeskes zijn”? Of heb je liever dat ik Uil wordt? Dan kunnen we wijze woorden delen! Dat vond Uil een goed idee, ging naast Moeske zitten en luisterde naar haar verhaal en daarna anders om, tot diep in de nacht. Toen ze klaar waren, vonden ze het een goed idee om allebei even Moeske te zijn. Vol van alle verhalen deden ze een slaapje in de late middag. Toen werd Uil wakker, en zag dat de grond langzaam draaide naar boven, met Moeske die diep in slaap was, en de hemel draaide naar beneden. Uil legde één vleugel op haar arm en de ander op haar hoofd. Er rolde een verwonderde traan. Moeske ademde een paar keer diep in en uit en ging op reis, om weer te gaan zitten op haar wolkje en te gluren naar de Aarde…