Wanneer kinderen verlies (trauma’s) mee maken, zijn er niet altijd woorden. Als volwassene is het soms al moeilijk om woorden te vinden. Daarin kunnen we eigenlijk van kinderen leren d.m.v. beeldtaal, naast het woord. Communicatie is veel meer dan woorden. Wanneer een kind niet lekker in haar/ zijn vel zit, niet meer speelt, is er echt iets aan de hand! Zal het eerder met beelden, gedrag om hulp vragen. Helaas zijn velen van ons het spelende kind in zichzelf kwijt geraakt. Is een vorm van verlies. Hoe pik je dan de signalen op? Vaak raakt het ook onze eigen (kindertijd) pijn. Spiegelen ze wat er speelt. Kinderen weten, voelen vaak veel meer dan wij denken. (H)erken het probleem. Wees open, eerlijk en oprecht naar kinderen. Ze verdienen duidelijkheid in het proces van de volwassene die een verlies meemaakt door scheiding, verhuizing, gezondheid, baan, overlijden…Het kind verliest op zo’n moment (even) mee. Hij/ zij heeft het recht om emoties te ervaren, te uiten en te (be)leven. Steun het kind door te Kijken en te Luisteren waar het op dat moment behoefte aan heeft. Het is van essentieel belang dat kinderen weten, horen dat zij niet verantwoordelijk zijn voor de pijn, onvermogen van de ouder(s)/ verzorgers. Hoe moeilijk soms ook vertel het ze in woord en gebaar! Beeldtaal helpt hier bij! Let daarbij wel op welke leeftijd en niveau, beeldtaal bij jou kind(eren) past! Soms is een knuffel zonder woorden ook fijn!
Gemaakt in mijn praktijk met kind van 9 jaar.